Maak jij je wel eens zorgen over iets wat later heel onbenullig lijkt? Geen zorgen, dit is menselijk. Wel zou ik je willen inspireren om het eens vanuit deze invalshoek te benaderen, gewoon omdat het je kan helpen. Vind je het niets, ook helemaal prima. Helpt het je wel? Dan heb ik mijn taak weer volbracht.
Kun je jezelf helemaal gek maken in de hoofd, rampscenario's bedenken, oneindig tobben of je een bepaalde keuze wel of niet zal maken, probeer je dan eens dit af te vragen:
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Wat is het ergste dat er kan gebeuren als ik dit examen niet haal? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als ik deze opdracht niet helemaal perfect uitvoer? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als ik een risico neem? Kies voor het onbekende?
Guess what. Het ergste is zo erg nog niet. Je overleeft het wel. Wanneer je deze vraag voor jezelf beantwoord zul je zien dat je vooral jezelf bang gemaakt hebt voor het onbekende, zo zijn we nou immers geprogrammeerd om onszelf te beschermen. Maar wat zou het mooiste zijn wat er kan gebeuren? Zou je misschien uitkomen bij iets beters dan je ooit verwacht had?
You never know if you don't try.
Mijn boodschap aan jullie is dus: Relativeer. Het komt wel goed.
Wanneer je uitdagingen of moeilijke vraagstukken voor jezelf op deze manier kunt benaderen zul je zien dat je houding ten opzichte van onbekende en spannende dingen verandert en dat je ernaar gaat leven. Sterker nog, ik ervaar zelf een gevoel van "Lekker belangrijk" als het niet helemaal lukt zoals ik gehoopt had. Volgende keer beter. Wanneer je deze ervaring hebt gehad kun je er zelfs steeds harder om lachen en ga je het zelfs leuk vinden om nieuwe dingen te proberen, puur en alleen om te kijken waar je zelf allemaal toe in staat bent.
Relativeren voor mij is ook:
Het hoeft niet perfect.
Perfectie is een onhaalbaar doel en dat maakt perfectionisme ontzettend vermoeiend. Ik zei het al eens in een eerdere blog: "Perfectionisme is een haute couture woord voor angst, en het neemt ook nog eens alle fun weg." Zei de perfectionist...
Bovenstaande is éen van de mooiste lessen die ik van mijn vader geleerd heb, dankjewel daarvoor paps. Pas nu, jaren later, besef ik hoe hard ik dit nodig had. Je gaat meer genieten wanneer je je kunt focussen op de mooie dingen, de dingen die al goed zijn. En nee, misschien is het nog niet perfect en past het nog niet precies in het plaatje zoals je het je voor ogen had maar daar kun je aan blijven werken. Tot die tijd, is het goed. Kijk hoe ver je al gekomen bent. And that's all you.
Meer lezen over hoe dat er voor mij uitziet? Bekijk dan deze blog: Locatie onafhankelijk werken? Ik kan niet meer zonder!
Interesse in een samenwerking met mij? Reageer dan in de comments of stuur me een privebericht.
Ik kijk ernaar uit. Ook als je andere vragen hebt, weet mij te vinden.
Vriendelijke groet,
Lisa
